مثلث قدرت جدید در عراق؛ ائتلاف السودانی و چالش تشکیل دولت اکثریت

به گزارش کلینی نیوز ، الشرق الاوسط در یادداشتی درباره انتخابات عراق نوشت، بعد از انتخابات یازدهم نوامبر در عراق‏، آسمان بر سر عراقی‌ها فرونریخت و «جمهوری جدید» که بسیاری در شبکه‌های اجتماعی وعده‌اش را می‌دادند اعلام نشد.

انتخابات در موعد مقرر و تقریبا با همان ابزارهای پیشین برگزار شد. از نتایج انتخابات نشان می‌دهد که آرایش نیروها در همان چارچوب قبلی (تقسیم قدرت بر اساس هویت، قومیت و مذهب) بازترسیم شده، اما موقعیت بازیگران اصلی به‌شدت تقویت شده است:

مثلث قدرت جدید در عراق:

۱. بلوک شیعی: ائتلاف سازندگی و توسعه (السودانی)

• پیشتازی: ائتلاف به ریاست محمد شیاع السودانی، دست کم ۴۶ کرسی و بیش از یک میلیون و سیصد هزار رأی به دست آورد.

  

• پیامد: این موفقیت به دولت امکان می‌دهد تا از «بازیابی اعتماد» بخشی از جامعه سخن بگوید، هرچند تحلیلگران معتقدند شکاف عمیق میان دولت و بخش‌های گسترده‌ای از جامعه همچنان پابرجاست و ائتلاف حاکم حتی به آستانه کسب اکثریت در پارلمان ۳۲۹ نفره نزدیک نشده است.

۲. قدرت فرامنطقه‌ای کردها: حزب دموکرات کردستان (KDP)

• جهش نفوذ: حزب دموکرات کردستان جهش قابل‌توجهی هم در سطح اقلیم و هم در سطح عراق داشت و شمار آرای آن از یک میلیون و صد هزار رأی فراتر رفت.

• گسترش دامنه: این حزب از همه رقبای خود در کردستان پیشی گرفت و حتی در استان نینوا با اکثریت عرب سنی، اول شد که نشان‌دهنده گسترش نفوذ آن فراتر از سه استان اقلیم کردستان است.

۳. نمایندگی سنی: حزب تقدم (الحلبوسی)

• تثبیت موقعیت: در بین احزاب سنی، حزب «تقدم» به ریاست محمد الحلبوسی موقعیت خود را به‌عنوان بازیگر اصلی در الانبار و برخی استان‌های دیگر تثبیت کرد و در بعضی حوزه‌های بغداد نیز اثرگذار ظاهر شد.

• نمایندگی مطرح: جامعه سنی‌های عراق اکنون دارای یک نماینده سیاسی مطرح و قدرتمند است، هرچند رقابت با سایر نیروها و ائتلاف‌های محلی نوظهور همچنان ادامه دارد.

چالش حکمرانی: فراتر از اعداد و ارقام

نقشه سیاسی به شکلی است که عملاً یک «مثلث قدرت» در پارلمان شکل می‌گیرد: بلوک شیعی (السودانی)، رهبری مستحکم کردها (حزب دموکرات) و نمایندگی قدرتمند سنی (الحلبوسی).

اما این مثلث با وجود قدرت پارلمانی خود، برای تشکیل یک دولت اکثریت پایدار کافی نیست، زیرا حل مسئله حکمرانی در عراق فقط با اعداد و ارقام سنجیده نمی‌شود، بلکه به عوامل پیچیده‌تری بستگی دارد:

1. توازنات درون احزاب شیعی.

2. پیچیدگی‌های رابطه بغداد و اربیل.

3. محاسبات مناطق سنی‌نشین.

4. نقش گروه‌های شبه‌نظامی (اشاره به محور مقاومت).