سفر احمدالشرع و رژیم صهیونیستی؛ ناکامی در عادی‌سازی

به گزارش کلینی نیوز، نتایج سفر احمد الشرع و رژیم صهیونیستی، به‌عنوان محور تلاش‌های او برای کسب مشروعیت بین‌المللی، مجموعه‌ای از انتظارات دولت انتقالی سوریه را نقش بر آب کرد.

گزارش‌های منتشر شده (مانند  الاخبار) نشان می‌دهد که شاید مهم‌ترین دستاورد شکست‌خورده این سفر، عدم موفقیت تلاش‌های آمریکا و دیگر واسطه‌ها برای متقاعد کردن رژیم صهیونیستی به امضای یک توافق امنیتی یا حتی ترتیب دادن دیداری بین الشرع و بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بود.

رد امتیازات بزرگ و تداوم فشار توسط رژیم صهیونیستی

برخلاف امیدواری‌های حاکمان دمشق، تلاش‌های الشرع شکست خورد و اسرائیل از پذیرش پیشنهادات او خودداری کرد. این در حالی بود که الشرع آمادگی خود را برای ارائه امتیازات چشمگیری نشان داده بود؛ از جمله: ساقط کردن حق سوریه از جولان اشغالی، خلع سلاح جنوب سوریه از نیروهای همسو با ایران، و مقابله با گروه‌های مقاومت فلسطین.

اظهارات اسعد الشیبانی، وزیر خارجه حکومت انتقالی، مبنی بر اینکه «سوریه یکپارچه و باثبات برای امنیت رژیم صهیونیستی مفید است»، عمق این جهت‌گیری ساده‌انگارانه را نشان داد.

تصویر منتشر شده از الشرع در کنار «رئیس کنگره یهودی» نیز، به‌تنهایی میزان تمایل او به ابزارهای سازمان‌های صهیونیستی را نشان داد، با این وجود، این تلاش‌ها هیچ توجه و تقدیری از سوی تل‌آویو دریافت نکرد.

گسترش نفوذ نظامی و اهداف ژئوپلیتیک

در پی ناکامی دیپلماسی دمشق، رژیم صهیونیستی تنها به مدیریت از راه دور پرونده‌های امنیتی بسنده نکرده و عملاً در حال اجرای طرح تجزیه و تضعیف نفوذ مرکزی سوریه است.

رژیم صهیونیستی حضور و نفوذ خود را در جنوب و غرب سوریه با اهداف زیر گسترش داده است:

1. آموزش و تجهیز جنگجویان در مناطقی مانند سویداء.
2. تقویت هماهنگی عملیاتی با نیروهای دمکراتیک سوریه (قسد).
3. افزایش حضور نظامی در قنیطره، درعا و ریف غربی دمشق.

هدف اصلی از این گسترش نفوذ، به‌ویژه در مناطق مرزی، اعمال فشار نظامی مستقیم بر سوریه، لبنان و اردن و تسلط بر منابع آبی حیاتی منطقه است.

تحلیل‌های رژیم صهیونیستی تمایل خود را برای استفاده از دامنه‌های جبل الشیخ و نفوذ به عمق بقاع لبنان، به‌منظور جداسازی جنوب لبنان از بقاع و تضعیف موقعیت حزب‌الله، پنهان نمی‌کنند.

افزایش تحرکات در روستاهای حوض یرموک در جنوب شرق جولان اشغالی، نشان‌دهنده نیت جدی اسرائیل برای کنترل کامل این حوض به‌عنوان منبع تأمین آب سوریه و اردن است.

این تحولات نشان می‌دهد که دیپلماسی بدون اهرم فشار، به‌خصوص در مواجهه با استراتژی‌های منطقه‌ای اسرائیل، ناکام مانده است و میدان عمل همچنان تعیین‌کننده اصلی معادلات است.