فلسطینیان آزاد شده از زندان‌های رژیم صهیونیستی از شکنجه می گویند

به گزارش کلینی نیوز به نقل از بی بی سی، این زندانی‌ها می‌گویند آنها را با چوب زده‌اند، سگ‌ها را با پوزه‌بند به جانشان انداخته‌اند و لباس و غذا و پتوهای آنها را با خود برده‌اند.

یک زن زندانی گفته است که به تجاوز تهدید شده، و زندانبان‌ها دو بار داخل سلول‌ها گاز اشک‌آور زده‌اند.

بی‌بی‌سی در مجموع با شش نفر صحبت کرده که همه آنها گفته‌اند قبل از آزاد شدن هدف ضرب و جرح قرار گرفته‌اند.

«انجمن زندانیان فلسطینی» می‌گوید گزارش شده است که بعضی از زندانبان‌ها روی زندانیانی که دست‌بند داشتند، ادرار کرده‌اند. آنها می‌گویند شش فلسطینی در هفت هفته اخیر در زندان‌های اسرائیل کشته شده اند.

او که از ماه اوت بدون تفهیم اتهام در زندان نفحه در بازداشت بوده، می‌گوید دلیل دستگیر شدنش را نمی‌داند.

محمد مرا به خانه‌اش در انتهای کوچه‌ای در روستای قباطیه واقع در حومه شهر جنین در شمال مناطق اشغالی کرانه غربی دعوت کرد.

سالن پذیرایی‌شان در طبقه بالای خانه قدیمی از دود سیگار پر شده بود. یکی از اقوام محمد فلاسک قهوه را با لیوان‌های کاغذی دور می‌چرخاند و به مهمان‌ها تعارف می‌کرد.

محمد در میان اعضای مرد خانواده نشسته بود. هر دو دستش را، که گچ گرفته بودند، صاف جلوی بدنش نگه داشته بود. انگشتان شستش از گچ بیرون زده بود.

می‌گوید ده روز پیش زندانبان‌های اسرائیلی با یک میکروفن و بلندگو وارد سلولش شده‌اند و تلاش کرده‌اند با دست زدن و فریاد زدن نام زندانیان آنها را تحریک کنند.

محمد می‌گوید: «وقتی دیدند واکنشی نشان نمی‌دهیم، شروع کردند به زدن ما.»

«ما را در یک صف قرار دادند به طوری که زندانیان مسن‌تر ته صف بودند و جوان‌ترها جلو آن. مرا گرفتند و شروع کردند به کتک زدنم. سعی می‌کردم نگذارم ضربه به سرم بخورد و آنها تلاش می‌کردند دست و پایم را بشکنند.»

خانواده او مدارک پزشکی و عکس‌های رادیولوژی مربوط به معاینات او را نشانم دادند که پزشکان فلسطینی رام‌الله بعد از آزادی محمد از زندان در روز دوشنبه به آنها داده بودند.

عکس‌های رادیولوژی را به دو پزشک در بریتانیا نشان دادیم و آنها تایید کردند که شکستگی‌هایی در هر دو دست او دیده می‌شود. این برای محمد جای تعجب نداشت.

او به من گفت: «اولش خیلی درد داشتم. بعد فهمیدم که هر دو دستم شکسته است، و سعی کردم تکانشان ندهم. فقط موقع توالت رفتن از دستانم استفاده می‌کردم.»

محمد می‌گوید زندانیان دیگر برای خوردن آب و غذا و رفتن به دستشویی کمکش می‌کردند و از ترس این که دوباره کتک نخورد از زندانبان‌ها تقاضای رسیدگی پزشکی نکرده است.

اداره زندان‌های اسرائیل روایت محمد را رد می‌کند و می‌گوید او قبل از آزاد شدن از زندان معاینه شده و هیچ‌گونه مشکل پزشکی نداشته است.

این اداره همچنین ویدیویی از یک نوجوان در حال خارج شدن ساختمان زندان و سوار شدن در اتوبوس صلیب سرخ را منتشر کرده و می‌گوید این ویدیو نشان می‌دهد ادعاهای محمد صحت ندارد.

در این تصاویر دستان نوجوان در تصویر باندپیچی ندارد و به نظر می‌رسد که در دو طرف بدنش قرار گرفته است، از جمله وقتی که سوار اتوبوس می‌شود. اما دست‌های او در بیشتر زمان ویدیو خارج از کادر است.

محمد می‌گوید اولین مراقبت پزشکی را در داخل اتوبوس صلیب سرخ دریافت کرده است.

گزارش پزشکی بیمارستانی در شهر رام‌الله در روزی که ترخیص شده، می‌گوید اگر شکستگی‌ها با گچ گرفتن ترمیم نشود، ممکن است نیاز به کار گذاشتن پلاک فلزی باشد.

از صلیب سرخ درباره روایت محمد سوال کردیم. آنها در بیانیه‌ای گفتند: «ما در صورت نگرانی از وضعیت سلامت زندانی‌ها، مستقیما با مقام‌های زندان صحبت می‌کنیم. به همین دلیل، به صورت علنی درباره پرونده افراد اظهار نظر نمی‌کنیم.»

محمد می‌گوید رفتار زندانبان‌ها در داخل زندان‌های اسرائیلی بعد از حملات ۷ اکتبر حماس تغییر کرده است.

او می‌گوید زندانبان‌ها آنها را ضرب و جرح می‌کردند و با ترکه‌های چوبی می‌زدند. او می‌گوید یکی از زندانبان‌ها پایش را روی صورت او گذاشته است.

«با سگ‌هایشان وارد سلول می‌شدند. سگ‌ها را ول می‌کردند که به ما حمله کنند و خودشان هم ما را می‌زدند… تشک‌ و بالش و لباس‌هایمان را می‌بردند و غذایمان را روی زمین می‌ریختند. زندانی‌ها وحشت کرده بودند.»

او کبودی‌هایی را روی شانه و کمرش نشانم می‌دهد که می‌گوید آثار آزار و اذیت‌ها است.

«سگی که به من حمله کرد پوزه‌بندی با لبه‌های خیلی تیز داشت. جای پوزه‌بند و پنجه‌هایش روی تمام بدنم مانده است.»

او می‌گوید ضرب و جرحی مشابه این، دو بار در زندان مگیدو و دفعات بیشتری که شمار آن از دستش رفته، در زندان نفحه رخ داده است.

انتقام از فلسطینی ها

محمد اشتیه، نخست‌وزیر فلسطین در رام‌الله به «رویترز» گفت: اسرائیل «در حالت انتقام» از فلسطینی‌ها است.

زندانیان فلسطینی‌ دیگری که با آنها صحبت کردیم هم روایت مشابهی از تغییر رفتار زندانبان‌ها بعد از حملات حماس دارند. آنها می‌گویند برداشتشان این بوده که «انتقام» حملات حماس را از زندانیان فلسطینی می‌گرفتند.

عبدالله زغاری، رئیس انجمن زندانیان فلسطینی به ما گفت که بسیاری از زندانیان شاهد ضرب و جرح خشونت‌آمیز صورت و بدن هم‌سلولی‌هایشان بوده‌اند. او گفت که شنیده است زندانبان‌ها روی زندانیانی که دست‌بند داشتند، ادرار کرده‌اند.

لمی خاطر که چند روز پیش از زندان آزاد شد، ویدیویی را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده که در آن می‌گوید بلافاصله بعد از بازداشتش در اواخر ماه اکتبر، یک افسر اطلاعاتی اسرائیل او را «آشکارا تهدید به تجاوز کرده است».

او در این ویدیو به فرد مصاحبه‌کننده می‌گوید: «به من دست‌بند و چشم‌بند زده بودند. مرا تهدید به تجاوز کردند… واضح بود که هدفشان ترساندن من است.»

اما لمی خاطر در گفت‌وگویی تلفنی به ما گفت که زندانیان زن -از جمله خودش- واقعا تهدید به تجاوز شده‌اند. او همچنین گفت که در خوابگاه آنها در زندان دامون گاز اشک‌آور زده‌اند.

انجمن زندانیان فلسطینی می‌گوید از زمان حملات ۷ اکتبر افزایش چشمگیری در شمار مرگ زندانیان فلسطینی‌ دیده شده و از آن زمان شش نفر در زندان درگذشته‌اند.

اسرائیل به پرسش ما درباره این مسئله پاسخ سرراستی نداد، اما گفت که چهار زندانی در چهار تاریخ مختلف در هفته‌های گذشته درگذشته‌اند،‌ و افزود که اداره زندان‌ها از علت مرگ آنها اطلاعی ندارد.

در روستای قاطبیه،‌ محمد نزال می‌گوید که دستانش هنوز درد می‌کند و به خصوص شب‌ها بیشتر آزارش می‌دهد.

برادرش معتز به من گفت کسی که از زندان برگشته، نوجوانی نیست که قبلا می‌‌شناخته است.

او گفت: «این محمدی نیست که می‌شناختیم. او شجاع و نترس بود. اما الان قلبش شکسته و مملو از وحشت است.»

معتز گفت که دیشب ارتش اسرائیل عملیاتی در شهر جنین در ۴ کیلومتری محل زندگی آنها انجام داده است: «می‌توانستید ببینید که تا چه حد ترسیده بود.»