جنبش«شهروندان رایش»خواهان سرنگونی دولت آلمان است
به گزارش کلینی نیوز، اعضای جنبش شهروندان رایش (Reichsbürger) موجودیت جمهوری فدرال آلمان پس از جنگ جهانی دوم را رد میکنند.
به نظر آنها سیستم کنونی آلمان فقط یک ساختار اداری است و این کشور کماکان توسط قدرتهای غربی یعنی ایالات متحده امریکا، بریتانیا و فرانسه اشغال شده است. اعضای این جنبش هنوز مرزهای امپراطوری آلمان از سال ۱۹۳۷ را معتبر میدانند.
آنها خود را شهروندان رایش (رایش در آلمانی به مفهوم امپراتوری است) مینامند و در طول سالهای اخیر نشان داده اند که از خشونت رویگردان نیستند.
امپراطوری آلمان که از آن به عنوان رایش دوم نیز یاد میشود در سال ۱۸۷۱ تاسیس شد و تا سال ۱۹۱۸ ادامه داشت.
مغز متفکر
به گزارش یورونیوز، به گفته مقامات آلمانی، فرد مسنی که از اشرافزادگان است (در تصویر اصلی مربوط به خبر) سرکرده توطئه کودتا بوده و قصد داشت خود را به عنوان رهبر بعدی این کشور معرفی کند.
این فرد شاهزاده هاینریش سیزدهم نام دارد و ۷۱ سال سن دارد. او از خاندان «رئوس» است که تا سال ۱۹۱۸ بر بخشی از تورینگن امروزی در مرکز آلمان حکومت میکردند.
در این خاندان رسم بر این گونه است که فرزندان ذکور متولد شده نام «هاینریش» را اختیار میکنند و سپس یک پسوند عددی جلوی اسم آنها میآید تا اینکه به عدد ۱۰۰ برسند؛ آنگاه است که دوباره از اول شمارهگذاریها شروع میشوند.
کارشناس «موسسه گفتگو راهبردی» به یورونیوز گفت که شاهزاده هاینریش سیزدهم حتی اعضای کابینه آینده خود را نیز تشکیل داده بود. از جمله این افراد میتواند به گزینه وزارتهای امورخارجه، بهداشت و دادگستری اشاره کرد.
یکی از اعضای سابق پارلمان آلمان که به قضاوت در دادگاههای آلمان مشغول است هم در بین بازداشتشدگان دیده میشود. خانم وینکِمان گزینه مطرح دولت کودتایی شهروندان رایش برای مقام وزارت دادگستری بوده است.
به گفته ژاکوب گوهل، شهروندان رایش در شبکههای اجتماعی از جمله تلگرام فعالیت داشتهاند.
این جنش چه تعداد عضو دارد؟
اداره محافظت از قانون اساسی که سازمان استخبارات داخلی آلمان است، برآورد میکند که حدود ۲۱ هزار «شهروند رایش» در آلمان وجود دارند و ۵ درصد از آنها به عنوان افراط گرای دست راستی رده بندی میشوند.
بیشتر آنها مرد هستند، میانگین سن شان بیش از ۵۰ سال است و پیرو ایده های عوام گرایان دست راستی، یهودستیز و نازیها هستند.
افرادی که روز ۷ دسامبر در آلمان دستگیر شدند با جنبش افراطی فراگیری مشهور به شهروندان رایش (رایشسبورگر) مرتبط بودند که شامل اعضایی از جنبشهای توطئهاندیش دیگری از قبیل کیوانان نیز بوده است.
ولی جنبش رایشسبورگر چیست و چطور تحول پیدا کرده است؟
شکلگیری و سالهای آغازین
به گزارش شبکه بی بی سی، جنبش رایشسبورگر (یا شهروندان رایش) سالهاست که فعال است و قدمت آن به سال ۱۹۸۵ برمیگردد که یک کارمند سابق خط آهن آلمان شرقی به نام ولفگانگ گونتر ابل «دولت موقت رایش» را با هدف اصلی بازگرداندن رایش آلمان، پایهگذاری کرد.
اصطلاح «رایش» – که میتوان آن را بسته به زمینه به «قلمرو»، «پادشاهی» یا «امپراتوری» ترجمه کرد – ضرورتاً به رایش سوم نازیها ارجاع ندارد. این جنبش میتواند به رایش دوم نیز برگردد که با یکپارچه شدن آلمان در سال ۱۸۷۱ با امپراتوری قیصر به عنوان شاه پروس پایهگذاری شد.
پس از سقوط پادشاهی در سال ۱۹۱۸، جمهوری دموکراتیک جدید وایمار همچنان عنوان رایش آلمان را داشت. این حکومت بود که نازیها آن را در سال ۱۹۳۳ تصرف کردند.
رایشسبورگرها چه اعتقادی دارند؟
تجدیدنظرطلبی تاریخی همواره کانون ایدئولوژی رایشسبورگر بوده است. این جنبش به عنوان اساس ایدئولوژیاش مشروعیت و حاکمیت آلمان مدرن را نفی میکند و آن را کشوری اشغالشده تلقی میکند. اعضای رایشسبورگر به طیف وسیعی از نظریههای توطئه معتقدند با این فکر که «شهروندان فرمانفرما» پایه اصول ضد دولتی این گروه را تشکیل میدهند.
شهروندان فرمانفرما دولتهای دموکراتیک را نامشروع میدانند و مدعی هستند که حق دارند از قوانینی که بدانها رضایت نمیدهند یا آنها را خودکامهوار تلقی میکنند از قبیل مالیات عمومی امتناع کنند.
طی دههها این جنبش همواره با گنجاندن افراد متعدد و خردهسازمانهایی تحول یافته است که بعضی از آنها با یکدیگر همکاری میکنند و بعضی رقیب هم هستند.
اعضای این گروه برای خودشان پاسپورت و گواهینامه رانندگی چاپ میکنند و از پرداخت مالیات امتناع میکنند و حتی برای خودشان سرزمینهایی ملی را اعلام کردهاند.
یکی از اعضای این جنبش تا حد تاجگذاری خود به عنوان «پادشاه آلمان» نیز پیش رفت و سلطنت و پاسپورت، ارز و بانک خودش را پایهگذاری کرد. در سال ۲۰۱۷ مسئولان آلمانی او را به خاطر اختلاس بیش از یک میلیون یورو از به اصطلاح رعایایاش دستگیر کردند.
پیشینه خشونت
در آلمان خیلی اوقات این جنبش را به خاطر اینکه ترکیبی از نظریهپردازان حاشیهای توطئه بودهاند کم اهمیت تلقی کردهاند اما تمایل آنها به خشونت مایه نگرانی فراوان بوده است.
در اوت سال ۲۰۱۶، آدریان اورزاخه – از اعضای جنبش رایشسبورگر که یک بار ملقب به «آقای آلمان» شده بود – به اتهام اقدام به قتل یک پلیس در ساکسونی پس از اخراج از یک ساختمان دستگیر شد که در آن اورزاخه و بعضی از هواداراناش به روی افسران پلیس آتش گشوده بودند.
چند ماه بعد، در بایرن، ماموران پلیس برای تصرف سلاحهای شکاری و ورزشی که در اختیار یکی از اعضای رایشسبورگر موسوم به ولفگانگ پلان بود اعزام شدند و در جریان این ماجرا چهار مامور پلیس مجروح شدند و یک نفر جاناش را از دست داد.
مسئولان اطلاعات داخلی آلمان حدود همان زمان پیروان رایشسبورگر را به دقت زیر نظر گرفتند و تخمین زده میشود که این گروه حدود ۱۰ هزار نفر پیرو دارد – و ۹۴۰ نفر از آنها یک یا بیش از یک مجوز اسلحه دارند.
اوایل امسال یکی از گروههای منشعب از آنها برای ربودن وزیر بهداشت آلمان که موافق محدودیتهای سختگیرانه ویروس کرونا در این کشور بود، توطئه کردند. این باعث شد که مسئولان متوجه خطر فوری حملات این جنبش به طور وسیعتر شوند.
خیزش بعد از کووید
همهگیری کووید-۱۹، قرنطینههای جهانی و واکسیناسیون کووید، در کنار سربرآوردن جنبش کیوانان منجر به افزایش تعداد اعضای این گروه شد.
اثر نظریههای توطئه کیوانان در میان اعضای این جنبش چنان قوی بود که، به گفته یوزف هولنبورگر متخصص راستهای افراطی آلمانی، بسیاری دونالد ترامپ را رهبر مشروع آلمان تلقی کردند.
هواداران این جنبش که در آلمان به جنبش کوئردنکن موسوم است، در اعتراضهای خیابانی علیه محدودیتها و قرنطینهها بسیار فعال بودند و بعداً برای مخالفت با واکسیناسیون در سراسر کشور سازماندهی شدند.
آقای هولنبورگر میگوید که اعضای رایشسبورگر ابتدا اعتراضهای خیابانی علیه محدویتهای کووید و واکسیناسیون را جنبشی انقلابی میدیدند که به سرنگون کردن دولت آلمان کمک میکرد.
اما با فروکش کردن اثرات کووید و کاهش یافتن تدریجی میزان اعتراضهای خیابانی، اعضای این جنبش بیش از پیش سرخورده شدند و اقدام مستقیم عملی را تنها راه به زانو در آوردن دولت تلقی کردند.
مسئولان اطلاعاتی امروز تخمین میزنند که در آلمان ۲۱ هزار نفر عضو رایشسبورگر هستند و ۱۰ درصد از آنها تندروهای راست افراطی خشن شمرده میشوند.
میرو دیتریش، متخصص افراطیگری راست تندرو که این جنبش را زیر نظر دارد به بیبیسی گفت: «نباید اینها را دست کم گرفت».
آقای دیتریش افزود: «فقط یک نگاه سریع به ردپای گسترده این جنبش در فضای آنلاین و گستره محتواهایشان نشان میدهد که تعداد واقعی پیرواناش بسیار بیشتر از این ارقام است».
برچسب ها :آلمان
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰