کشف یک رویداد بزرگ انقراض جمعی در گذشته باستانی زمین

به گزارش کلینی نیوز، باستان‌شناسان اخیرا موفق شدند یک رویداد بزرگ انقراض جمعی در گذشته بسیار دور زمین کشف کنند، که حدود ۵۵۰ میلیون سال پیش روی داد و طی آن بیش از هشتاد درصد گونه‌های جانوری سیاره ناپدید شدند و هیچ اثری هم از فسیل‌های آنها باقی نماند.

این رویداد بزرگ که در اثر کاهش شدید میزان اکسیژن روی زمین اتفاق افتاد، کهن‌ترین رویداد انقراض جمعی است که تاکنون شناخته شده است، و مانند تمام رویدادهای مشابه خود، در اثر تغییرات شدید اقلیمی روی داده است.

تا قبل از این کشف، پنج رویداد بزرگ انقراض جمعی در تاریخ سیاره زمین شناسایی شده بود. قدیمی‌ترین آنها انقراض‌های «اوردوویشین-سیلورین» در ۴۴۰ میلیون سال قبل و «دِوونین» در ۳۶۵ میلیون سال پیش بودند، که طی آنها بخش بزرگی از حیات دریایی روی سیاره نابود شد.

بعد از آنها انقراض «پرمین-تریاسیک» در ۲۵۰ میلیون روی داد، که تحت عنوان «انقراض بزرگ» شناخته می‌شود، و بعد انقراض «تریاسیک-ژوراسیک» در ۲۱۰ میلیون سال پیش اتفاق افتاد، که مهره‌داران اقیانوسی و جانوران زمینی را تحت تاثیر قرار داد.

جدیدترین رویداد بزرگ انقراض جمعی که شاید مشهورترین آنها نیز باشد، انقراض پایان دوران «کرتاسه» در حدود ۶۶ میلیون سال پیش بود، که طی آن تقریباً ۷۵ درصد حیات گیاهی و جانوری، به‌ویژه تمامی دایناسورهای غیرپرنده نابود شدند.

به گفته دانشمندان، این حقیقت که فسیلی از دوران اولین انقراض جمعی شناخته‌شده در ۵۵۰ میلیون سال پیش بر جای نمانده است را می‌توان از دو راه توضیح داد. یک توضیح احتمالی می‌تواند این باشد که تریلوبیت‌های اولیه، که بندپایان دریایی زره‌دار بودند، شروع به رقابت با جانوران آن دوران کردند و باعث انقراض آنها شدند.

توضیح احتمالی دیگر می‌تواند این باشد که جانوران آن دوران موسوم به «اِدیاکاران»، در آن زمان منقرض نشدند، اما شرایط اقلیمی و جوی مناسب برای حفظ فسیل‌های دوران ادیاکاران از حدود ۵۵۰ میلیون سال پیش به تدریج تغییر کرد که موجب از میان رفتن فسیل‌ها شد.

اینکه چرا میزان اکسیژن سطح سیاره در آخرین سال‌های دوران ادیاکاران به شدت کاهش یافت، کماکان یک راز باقی مانده است، و دانشمندان فوران‌های آتشفشانی، حرکت لایه‌های تکتونیک، برخورد سیارک‌ها به زمین، و کاهش میزان مواد مغذی در اقیانوس‌ها را از دلایل احتمالی آن عنوان کرده‌اند.