پله، بازیکن افسانه‌ای برزیل درگذشت

پله اسطوره فوتبال دنیا پس از مدت‌ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان روده در سن ۸۲ سالگی چشم از جهان فروبست.

به گزارش کلینی نیوز، او در طول ۲۱ سال فعالیت حرفه‌ای موفق شده بود در هزار و ۳۶۳ بازی، هزار و ۲۸۱ گل بزند. او در ۹۲ بازی ملی، ۷۷ بار دروازه حریف را باز کرده بود.

پله همچنین تنها بازیکن تاریخ فوتبال بود که موفق شد سه بار به عنوان قهرمان، جام جهانی فوتبال را بالا ببرد؛ در سال‌های ۱۹۵۸، ۱۹۶۲ و ۱۹۷۰.

او به عنوان «بازیکن قرن بیستم فیفا» نیز انتخاب شد.

پله در سال‌های اخیر با بیماری‌های کلیه و پروستات دست و پنجه نرم می‌کرد.

پزشکان در سپتامبر سال ۲۰۲۱ در بیمارستان آلبرت اینیشتین در شهر سائو پائولوی برزیل، یک توده سرطانی را از روده‌های پله خارج کردند. او در نوامبر سال ۲۰۲۲ (بیش از یک‌ماه پیش) بار دیگر به بیمارستان منتقل شده بود.

کلی ناسیمینتو، دختر پله در روزهای اخیر از طریق شبکه‌های اجتماعی، هواداران او را از وضعیت پله مطلع می‌کرد.

او روز پنج‌شنبه با انتشار عکسی که به نظر می‌رسد در آن، اعضای خانواده پله دستشان را بر روی بدن او گذاشته‌اند، نوشت: «هر چه امروز هستیم، از تو داریم. تا ابد دوستت داریم. آسوده بخوابی.»

پله در دوران بازیکنی خود سه جام جهانی را کسب کرد و رکوردهای بسیاری، از جمله بیشترین گل در تاریخ فوتبال را شکست. از القاب دیگر او «ری» (شاه؛ سلطان) و «پرولا نگرا» (مروارید سیاه) بودند.

ادسون آرانتس دوناسیمنمتو که در دنیای فوتبال به پله معروف شد، ۲۳ اکتبر ۱۹۴۰ در ترس کوراسویس (جنوب شرق برزیل) متولد شد.

او یکی از معروف‌ترین چهره‌های ورزشی قرن بیستم جهان بود که در فهرست ۱۰۰ چهره مهم قرن بیستم مجله تایم قرار گرفت. پله همچنین در کنار مارادونا به عنوان بازیکن قرن فیفا انتخاب شد.

پله رکورد دار گینس

۱۲۷۹ گلی که او در ۱۳۶۳ بازی زد (شامل گلزنی در بازی‌های دوستانه و غیررسمی) در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده است.

پله ۹ ساله بود که برزیل در فینال جام جهانی ۱۹۵۰ به اروگوئه، یکی از بزرگ‌ترین رقیبانش در ورزشگاه تاریخی ماراکانا باخت. پله که خودش در کوچه با توپی که در واقع جورابی پر شده از تکه‌های کاغذ بود، فوتبال بازی می‌کرد، در بازگشت پدرش را دید که اشک می‌ریخت.

داندینیو، یک بازیکن ‌خوب نیمه‌ حرفه‌ای بود. او بود که عشق به فوتبال، تکنیک و اندیشیدن را به پسرش آموزش داد. حالا پسر فرصتی داشت که کاری برای پدرش بکند.

پله در اتاق پدرش به تصویر مسیح که به دیوار آویخته شده بود نگاه کرد و گفت: «اگر من آنجا بودم، نمی‌گذاشتم برزیل بازی را ببازد. اگر من آنجا بودم، برزیل قهرمان می‌شد.»

له با زدن ۷۷ گل در ۹۲ بازی بهترین گلزن تیم ملی برزیل است و در همین جام جهانی ۲۰۲۲ بود که پس از سال‌ها نیمار توانست با رکورد او مساوی کند.

او که رکورد حیرت‌انگیز تقریبا یک گل در هر بازی را دارد، سال ۱۹۵۸ در ۱۷ سالگی قهرمان جام جهانی شد. پله در جام جهانی بعدی هم این کار را تکرار کرد.

تیم ملی برزیل اما در دور گروهی جام جهانی ۱۹۶۶ انگلیس حذف شد و این پایانی بود بر هشت سال قدرتنمایی قهرمان جام ژول ریمه.

پله بعدا در زندگینامه‌اش گفت: «یک شکست کامل و خجالت‌آور. همه فکر می‌کردند که ما راحت قهرمان می‌شویم. اما آماده‌سازی ما برخلاف جام جهانی ۱۹۵۸ یا ۱۹۶۲ متکبرانه بود. قبل از این که پایمان را به انگلیس بگذاریم، نبرد برای فتح جام را باخته بودیم.»

با بدنی کبود از ضربات حریف و روحی خسته، او در ۲۵ سالگی از فوتبال ملی خداحافظی کرد. پله البته مدتی بعد تصمیمش را تغییر دارد و به تیم ملی برزیل برگشت و با قهرمانی در جام جهانی ۱۹۷۰ تنها بازیکنی شد که سه بار قهرمان جام جهانی شده است.

او نه تنها یک بار که سه دفعه به قولش عمل کرد.

پله از ۱۵ سالگی برای باشگاه سانتوس بازی کرد و منهای دو سالی که در پایان حرفه‌اش به کاسموس نیویورک رفت، تمام دوران حرفه‌ایش را در این باشگاه گذراند.

او با زدن ۶۴۳ گل در ۶۵۹ بازی بهترین گلزن تاریخ این باشگاه است و در سال‌های طلایی این سانتوس توانست در سال‌های ۱۹۶۳ و ۱۹۶۲ قهرمان آمریکای جنوبی شود.

برزیل در جام جهانی ۱۹۷۰ با حضور پله، کارلوس آلبرتو، توستائو، جرزینهو، ریوه لینو و … پس از غلبه بر انگلیس مدافع عنوان قهرمانی شکست ناپذیر می‌نمود و ایتالیا هم موفق شد با درخشش ریوا، سینا، ماتزولا و فاکتی تا نیمه نهایی پیش رود.

سال‌هاست که هر فوتبالیست برجسته‌ای در دنیا بدون شک راهی باشگاهی اروپایی می‌شود. پله اما هرگز برای باشگاهی اروپایی بازی نکرد و در واقع تقریبا تمام سال‌های فوتبالش را در سانتوس گذراند.

پله و سینما

پله از معدود اسطوره‌های فوتبال جهان است که تجربه بازی در یک فیلم سینمایی را هم دارد: فرار به سوی پیروزی (محصول ۱۹۸۱ شرکت پارامونت.)

فرار به سوی پیروزی داستان یک بازی تخیلی بین تیمی از سربازان آلمان نازی با تیمی از زندانیان آن‌ها در جنگ جهانی دوم است. پله هم در کنار شماری از بازیکنان نامدار شاغل و بازنشسته آن دوران مانند بابی مور و اسوالدو آردیلس در فیلم حاضر بود. سیلوستر استالونه هم که به لطف دو فیلم اول مجموعه راکی، چهره‌ای شناخته شده در صنعت سینما بود، نقش دروازه‌بان تیم را بازی می‌کرد.

اما دو نکته‌ای که احتمالا نمی‌دانید:

پله در آن فیلم با یک قیچی آکروباتیک یک گل بسیار زیبا می‌زند و این کار را بدون تکرار و در همان برداشت اول به بهترین وجهی انجام داد.

نکته دیگر این که پله اوایل اکتبر ۲۰۲۰ به یک وبسایت برزیلی گفت که ابتدا قرار بوده گل آخر آن بازی را استالونه وارد دروازه حریف کند: «در فیلمنامه اولیه، استالونه قرار بود مهاجم باشد و من دروازه‌بان.»

پله سپس با خنده ادامه داد: «اما او در تمام زندگی نتوانست یک شوت به توپ بزند.»

پله اگر نقش دروازه‌بان را در فیلم فرار به سوی پیروزی بازی می‌کرد هم مشکلی به وجود نمی‌آمد. در زمانی که تیم‌های فوتبال فقط مجاز به انجام یک تعویض بودند، پله هم برای باشگاه و هم برای تیم ملی برزیل درون دروازه ایستاد. در واقع پله چهار بار دستکش دروازه‌بانی سانتوس را پوشید، از جمله نیمه‌نهایی جام حذفی برزیل در سال ۱۹۶۴.

تیم بازی را برد و پله یک گل هم نخورد.