پرتاب موفقیت‌آمیز ماهواره «هدهد» و «کوثر» ایران

به گزارش کلینی نیوز به نقل از یورونیوز،  کاظم جلالی، سفیر ایران در مسکو با تاکید بر خصوصی بودن سازندگان این دو ماهواره در حساب ایکس خود نوشته بود: «این دو ماهواره توسط جوانان نخبه ایرانی شرکت دانش‌بنیان امید فضا طراحی و ساخته شده و با حمایت‌های معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری، سازمان فضایی ایران و سفارت جمهوری اسلامی ایران در روسیه آماده پرتاب شده‌اند.»

روسیه پیشتر نیز در ماه فوریه ماهواره تحقیقاتی ایرانی «پارس ۱» را به فضا پرتاب کرده بود.

رویترز در خبری به نقل از راسکاموس، سازمان فضائی روسیه اعلام کرد هدهد و کوثر همراه ۵۳ ماهواره کوچک دیگر با یک موشک سایوز ۲.۱ از مقر وستوچنی به مدار زمین پرتاب شدند. در این محموله ۲ ماهواره «یونوسفرM» نیز قرار داشتند که بخشی از سیستم فضائی رصد زمین خواهند بود.

کوثر یک ماهواره تصویربرداری از زمین با وضوح بالا و هدهد یک ماهواره کوچک ارتباطاتی است. در کنار آنها یک ماهواره ساخت دانشجویان روسی و چینی نیز به فضا ارسال شد. روسیه در فوریه سال جاری میلادی یک ماهواره تحقیقاتی ایرانی دیگر نیز به مدار زمین برد تا توپوگرافی کشور را از مدار زمین اسکن کند.

از سوی دیگر آسوشتیدپرس با اشاره به این عملیات نوشت: چنین پرتابی نشان دهنده همکاری های فزاینده بین مسکو و تهران است.

این خبرگزاری نیز به سابقه ارسال ماهواره های ایرانی با موشک های روسی از جمله پرتاب ماهواره خیام که به سفارش ایران در روسیه ساخته شده بود نیز اشاره کرده است. با انجام این پرتاب ایران و روسیه روابط خود در حوزه های مختلف را گسترش دادند

ماهواره سنجشی «کوثر» و ماهواره «هدهد» در ساعت ۲ و ۴۸ دقیقه بامداد سه شنبه (۱۵ آبان) سوار بر ماهواره بر سایوز روسی همراه با ۵۱ محموله دیگر از پایگاه «وستوچنی» با موفقیت به مدار ۵۰۰ کیلومتری زمین پرتاب و خبر در مدار قرار گرفتن آن ها توسط سازمان فضائی ایران مخابره شد.

ماهواره کوثر نخستین محصول فضائی شرکت «امیدفضا» است که طراحی آن در تابستان ۱۳۹۸ آغاز شد، این ماهواره از استاندارد ماهواره های مکعبی پیروی می کند که باعث کاهش زمان و هزینه فرآیند ساخت می شود.

ماهواره «کوثر» که ۳۰ کیلوگرم وزن دارد و عمر مداری آن بیش از سه سال تخمین زده شده، مجهز به دوربین هایی در طیف NIR و RGB و نخستین ماهواره ایرانی با وضوح متوسط سه متر و ۴۵ سانتی متر است که به معنای پیشرفته ترین ماهواره تا سال ۱۴۰۰ در ایران است. این ماهواره برای کاربردهای کشاورزی، نقشه برداری و حدنگاری مناسب است و محدوده تصویر رنگی آن ۱۵ کیلومتر و نرخ تصویربرداری شش فریم بر ثانیه دارد و میانگین سن تیم سازنده این ماهواره ۲۶ سال اعلام شده است.

«هدهد» هم یک ماهواره با استاندارد ماهواره های مکعبی است و ماموریت آن ایجاد بستر اختصاصی ارائه خدمات اینترنت اشیا بین المللی باند باریک است. بیشترین کاربرد خدمات ماهواره هدهد در بخش های کشاورزی، حمل ونقل و تدارکات و محیط زیست است.

این پرتاب از چند جهت دارای اهمیت بود. یکی از نکات مهم این بود که «هدهد» و «کوثر» نخستین ماهواره هایی بودند که توسط بخش خصوصی طراحی و تولید شدند و این گام بزرگی در جهت ورود بخش خصوصی به صنعت فضائی بود.

همچنین در همین راستا، اولین بار است که یک سازنده داخلی توانسته با یک پرتابگر خارجی قرارداد بین المللی پرتاب امضا کند.

«حسن سالاریه» رئیس سازمان فضائی ایران پس از پرتاب موفق ماهواره های «هدهد» و «کوثر» در پاسخ به این سوال پرتکرار که چرا از پرتابگرهای بومی برای این پرتاب استفاده نشده است، به چند دلیل مهم اشاره کرد.

وی با بیان اینکه مداری که ماهواره های سنجشی باید در آن قرار بگیرند، مدار خورشید آهنگ است و از مراکز داخلی کشور امکان پرتاب و دستیابی به مدار خورشید آهنگ وجود ندارد، تاکید کرد: ماهواره کوثر نیز به دلیل اینکه یک ماهواره سنجشی است با پرتابگر روسی سایوز پرتاب شد. مانند ماهواره «پارس ۱» که با همین پرتابگر پرتاب شد.

رئیس سازمان فضائی ایران با بیان اینکه پس از افتتاح پایگاه پرتاب ملی چابهار که فاز نخست آن به پایان رسیده است، دسترسی به این مدارها در داخل کشور میسر خواهد شد، خاطرنشان کرد: دلیل بعدی این است که در صنعت فضائی، توسعه ماهواره و پرتابگر باید به شکل موازی پیش برود. اگر ماهواره را به پرتابگر داخلی گره بزنیم امکان ریسک را بالا برده ایم. برای کاهش ریسک در برخی موارد پرتاب های خارجی را نیز اضافه می کنیم. دلیل سوم این است که از سال های گذشته ماهواره های متعددی در صف پرتاب قرار دارند و برای کاهش این صف از این امکان استفاده می کنیم.

پرتابگر «سایوز» یکی از معتبرترین و بادوام ترین سیستم های فضائی جهان به شمار می رود و بیش از نیم قرن است که در ماموریت های فضائی به کار گرفته می شود. درصد قابلیت اطمینان این پرتابگر، ۹۵ و تعداد پرتاب های ناموفق و شکست های جزئی آن اندک است.