غارت منابع آبی جهان عرب توسط رژیم صهیونیستی؛ سلاحی پنهان برای سلطه‌طلبی

به گزارش کلینی نیوز، در بحبوحه جنگ‌های داخلی و آشفتگی‌های سیاسی، رژیم اشغالگر با سوءاستفاده از ناآگاهی عمومی، آب را به سلاحی راهبردی در پروژه استعماری خود تبدیل کرده است.

این جنگ خاموش، امنیت آبی و حیاتی ملت‌های منطقه را به خطر انداخته و آینده‌ای مبهم را رقم می‌زند.

برنامه «جوا الصندوق» (درون جعبه) که از شبکه خبری العالم پخش می شود ، به طمع‌ورزی‌های فزاینده رژیم اشغالگر اسرائیل در کنترل منابع آبی جهان عرب می‌پردازد؛ رژیمی که با سوءاستفاده از نبود آگاهی عمومی و منطقه‌ای نسبت به خطر این مسئله، آب را به سلاحی راهبردی در پروژه‌ ی استعماری تبدیل کرده که امنیت آبی و حیاتی ملت‌های منطقه را تهدید می‌کند

تسلط رژیم صهیونیستی بر منابع آبی منطقه یک استراتژی جدید نیست. این رژیم از دیرباز، آب را به عنوان یک ابزار استعماری و یک هدف حیاتی در پروژه صهیونیستی خود می‌داند.

در حالی که افکار عمومی و رسانه‌ها درگیر اخبار جنگ و درگیری‌های داخلی هستند، رژیم صهیونیستی به آرامی و با دقت، منابع آب شیرین در سوریه، لبنان، اردن و فلسطین را به تصرف خود درآورده است.

تسلط بر منابع آب سوریه

در یک نمونه آشکار از این استراتژی، چند هفته پس از سقوط دمشق، ارتش رژیم صهیونیستی سد المنطره و پس از آن سد الجبیلیه را به تصرف خود درآورد.

این اقدام که در هیاهوی جنگ داخلی سوریه نادیده گرفته شد، بخشی از طرح بزرگ‌تری است که هدف آن کنترل کامل منابع آب جنوب سوریه است.

طبق آمار موجود، تا ماه اوت ۲۰۲۵، اسرائیل تقریباً ۸۰ درصد از منابع آبی جنوب سوریه را در اختیار گرفته است. این شامل رود یرموک و مهم‌ترین منبع آبی مشترک میان سوریه و اردن، یعنی سد الوحده، می‌شود.

این ارقام نشان‌دهنده ابعاد فاجعه‌ای است که امنیت آبی منطقه را به شدت تهدید می‌کند.

تاریخچه‌ استراتژی غارت آب توسط رژیم صهیونیستی

استفاده از آب به عنوان سلاح جنگی یک پدیده جدید نیست. در تاریخ، جنگ‌های صلیبی و حتی جنگ میان جمهوری‌های فلورانس و پیزا نمونه‌های بارزی از استفاده از آب برای تسلط بر دشمن هستند.

با این حال، رژیم صهیونیستی به شکلی سازمان‌یافته و ایدئولوژیک، آب را در مرکز سیاست‌های توسعه‌طلبانه خود قرار داده است.

در اندیشه صهیونیستی، مهندسان آب به عنوان بنیان‌گذاران واقعی سرزمین‌های جدید شناخته می‌شوند.

تئودور هرتزل، بنیان‌گذار صهیونیسم، به صراحت از گسترش مرزهای “دولت یهودی” تا رود لیطانی سخن گفته است و دیوید بن گوریون، نخست‌ وزیر سابق اسرائیل، نیز پیروزی در “نبرد آب” را سرنوشت‌ساز برای موجودیت اسرائیل می‌دانست.

این رویکرد نه تنها به بلاد شام محدود نمی‌شود، بلکه به مصر نیز گسترش یافته است. اسرائیل با هماهنگی بریتانیا، در اوایل قرن بیستم تلاش‌هایی برای انتقال آب نیل به فلسطین انجام داد. امروزه، این استراتژی با ساخت شهرک‌های رژیم صهیونیستی در نزدیکی منابع آبی اصلی دنبال می‌شود تا هم دسترسی اعراب به آب محدود شود و هم نظریه “اصلاح زمین” که به مهاجران صهیونیست مالکیت اصالت‌بخش در زمین می‌دهد، عملی شود.

تهدیدات کنونی غارت آب

امروزه، سه منبع اصلی تهدید آبی در جهان عرب وجود دارد: رژیم صهیونیستی، ترکیه و اتیوپی. هرچند هر کدام از این بازیگران دلایل و اهداف خود را دارند، اما نتیجه نهایی یکسان است:.

به خطر افتادن امنیت آبی کشورهای عربی. به عنوان مثال، سهم سالانه هر شهروند مصری پس از تکمیل سد النهضه در اتیوپی، به ۴۶۰ متر مکعب کاهش خواهد یافت، در حالی که سازمان ملل حداقل ۱۰۰۰ متر مکعب در سال را برای خروج از “خط فقر آبی” تعیین کرده است.

با توجه به این واقعیات، جنگ آب، نبردی است که آینده منطقه را تحت تأثیر قرار خواهد داد و هر فرد را متأثر می‌سازد، چه تسلیم باشد و چه مقاومت کند.

تأثیرات اصلی غارت آب بر مصر

مصر به دلیل وابستگی ۹۰ درصدی به آب رود نیل برای تأمین آب شرب و کشاورزی، آسیب‌پذیرترین کشور در برابر سد النهضه است. مهم‌ترین نگرانی‌های مصر عبارتند از:

کاهش سهم آبی:

مصر نگران است که آبگیری سد النهضه، به ویژه در سال‌های کم‌باران، منجر به کاهش قابل توجه سهم سالانه آن از رود نیل شود و امنیت آبی این کشور را به خطر بیندازد.

بحران کشاورزی:

با کاهش جریان آب، ممکن است میلیون‌ها هکتار از زمین‌های حاصلخیز کشاورزی در مصر از بین بروند که منجر به کاهش تولیدات کشاورزی، بیکاری و بحران غذایی می‌شود.

تأثیرات اقتصادی:

سد النهضه می‌تواند بر اقتصاد مصر که بخش کشاورزی نقش مهمی در آن ایفا می‌کند، تأثیرات مخرب گسترده‌ای داشته باشد.

تأثیرات اصلی عارت آب بر سودان

سودان با وجود اینکه در پایین‌دست سد النهضه قرار دارد، نگرانی‌های متفاوتی نسبت به مصر دارد:

مزایای احتمالی:

سد النهضه می‌تواند به سودان در کنترل سیلاب‌های فصلی و تولید برق کمک کند. با تنظیم جریان آب، سد النهضه می‌تواند به سدهای سودان مانند سد روسیرس و مروه کمک کند تا کارآمدتر عمل کنند.

خطرات احتمالی:

با این حال، سودان نگران است که آبگیری سد بر تأسیسات برق‌آبی این کشور تأثیر منفی بگذارد و در صورت بروز خشکسالی شدید، میزان آب ورودی به این کشور را کاهش دهد. همچنین در صورت شکست سد، خطر سیلاب‌های ویرانگر وجود دارد.

وضعیت مذاکرات

مذاکرات بین سه کشور (اتیوپی، مصر و سودان) برای دستیابی به یک توافق الزام‌آور در مورد زمان‌بندی آبگیری و بهره‌برداری از سد بارها با شکست مواجه شده است.

اتیوپی از مذاکره بر سر سهم هر کشور از آب نیل خودداری می‌کند و آن را مسئله داخلی خود می‌داند، در حالی که مصر بر اساس توافق‌نامه‌های قبلی بر حقوق تاریخی خود پافشاری می‌کند.

جامعه بین‌المللی نیز تاکنون نتوانسته است به یک راه‌حل دائمی و مورد قبول طرفین دست یابد.