خرید نفت روسیه توسط عربستان و امارات

به گزارش  کلینی نیوز به نقل از الخلیج الجدید، در نخستین سال جنگ روسیه و اوکراین، نام امارات در بسیاری برنامه‌های روسیه برای دور زدن تحریم‌ها و نیز نام عربستان در تلاش‌ها برای کاهش اثر تحریم‌ها بر مسکو با کاهش تولید نفت و گران کردن قیمت آن در بازارهای جهانی مطرح شد.

عموما می‌توان ادعا کرد که کشورهای شورای همکاری در سخت کردن عرصه برای روسیه در جنگ با اوکراین، در کنار امریکا و متحدان غربی‌اش نایستادند و تا حد زیادی سعی کردند بی طرفی خود را حفظ کنند.

به دور از مواضع حقوقی رسمی، کشورهای شورای همکاری با ایده جبهه‌بندی جهانی در کنار امریکا علیه روسیه همراه نشدند و بارها بر ضرورت دور نگه داشتن مسئله انرژی از نزاع‌های سیاسی و نظامی تاکید کردند.

قطر و عربستان تاکنون بارها بر مخالفت خود با سیاسی شدن پرونده انرژی تأکید کرده و نسبت به پیامدهای تحریم انرژی روسیه هشدار داده‌اند. همچنین همه کشورهای تولیدکننده نفت و گاز در شورای همکاری به درخواست امریکا برای افزایش تولید و تأمین کمبود انرژی ناشی از تحریم روسیه، پاسخ منفی داده‌اند.

کسب درآمد از تحریم‌ها علیه روسیه

البته موضوع به خودداری از افزایش تولید و حفظ تعادل در بازار و جلوگیری از کاهش قیمت نفت منحصر نمی شود بلکه از آن بالاتر، به گزارش  وال استریت جورنال، عربستان و امارات از تحریم‌های وضع‌شده علیه روسیه کسب درآمد می‌کنند.

 وال استریت جورنال در ادامه می افزاید: با وجود مخالفت‌های امریکا، کشور‌های عربی تولیدات نفتی روسیه را با تخفیف و برای مصرف داخلی و پالایش خریداری می‌کنند و نفت خود را نیز با قیمت جهانی می‌فروشند که این رویه سود زیادی را نصیب این کشور‌ها می‌کند.

از زمان تحریم‌های غرب علیه روسیه به علت جنگ اوکراین که به قطع رابطه روسیه با بسیاری از شرکای تجاری اش منجر شد، شرکت‌های دولتی عربستان و امارت برای بهره بردن از قیمت‌های پایین تولیدات نفتی روسیه وارد بازار این کشور شدند.

تحریم های شدید علیه روسیه باعث شده که این کشور ناچار شود که نفت خود را حداقل ۳۰ درصد ارزان‌تر از قیمت معیار نفت برنت بفروشد.

این در حالی است که بر اساس آمارهای شرکت «کپلر»، صادرات نفتی روسیه به امارات ۳ برابر شده و به ۶۰ میلیون بشکه در سال ۲۰۲۲ رسیده است.

همچنین روسیه روزانه ۱۰۰ هزار بشکه (یعنی سالانه بیش از ۳۶ هزار بشکه) به عربستان صادر می‌کند در حالی که صادرات نفتی‌اش به عربستان پیش از جنگ اوکراین صفر بوده است.

از سوی دیگر، امارات به مرکز اصلی ذخیره و صادرات مجدد تولیدات نفتی روسیه تبدیل شده است.

در این راستا، «الشان علی‌اف»، رئیس بخش خاورمیانه در شرکت انرژی «آرگوس» تأکید می‌کند که کشورهای شورای همکاری به طور خاص از روسیه نفتا و گازوئیل و دیزل وارد می‌کنند.

او می‌افزاید که این کشورها خود تولیدکنندگان بزرگ این محصولات هستند و تنها علت واردات این محصولات از روسیه استفاده از اختلاف قیمت است.

به گفته علی‌اف، مسکو هر تُن نفتا را ۶۰ دلار و هر تُن دیزل را ۲۵ دلار می‌فروشد و این بسیار کم‌تر از هزینه تولید آن در کشورهای عربی است.

پیش تر در ژوئیه ۲۰۲۲ نیز خبرگزاری «رویترز» خبر داده بود که خرید نفت عربستان از روسیه در فاصله میان آوریل تا ژوئن ۲۰۲۲ به ۴۸ هزار بشکه در روز رسیده است.

بر اساس آن گزارش، بندر فجیره امارات نیز در فاصله میان ژانویه تا ژوئن ۲۰۲۲ بیش از ۱.۱ میلیون تُن نفت از روسیه خریداری کرده است.

در این راستا، فراس السالم، کارشناس نفتی کویتی، تأکید کرد که کشورهای شرق آسیا و خلیج هند که روابط راهبردی با امریکا ندارند از کاهش قیمت نفت روسیه استقبال کرده و خرید خود را افزایش داده‌اند.

به گفته وی، برخی کشورها از جمله کشورهای خاورمیانه که متحدان امریکا شمرده می‌شوند نفت روسیه را خریداری و پالایش و سپس به خریدارانی که نمی‌خواهند تحریم‌های امریکا را نادیده بگیرند می‌فروشند.

بزرگ ترین خریداران نفت روسیه، چین و هند هستند که ظرفیت پالایشی بسیار بالایی دارند و در این میان از تخفیف‌های بالای روسیه نیز بیشترین استفاده را می‌کنند.

به گفته السالم، بسیاری از کشورهای اروپایی هم همچنان از روسیه گاز و مشتقات نفتی خریداری می‌کنند و بی نیازی کامل آنها از نفت و گاز روسیه زمان زیادی خواهد برد.

او می‌افزاید که دریافت نفت روسیه در بندر فجیره به این معنا نیست که امارات خود خریدار این نفت بوده است، چون فجیره یک مرکز جهانی مبادله نفت است.

این کارشناس امور انرژی ادامه می‌دهد که در مورد دیزل روسیه هم عربستان از آنها برای مصرف داخلی استفاده می‌کند و در عوض دیزل تولید پالایشگاه‌های خود را به خارج صادر می‌کند.

به گفته السالم کشورهای شورای همکاری به قطع‌نامه‌های بین‌المللی درباره انرژی روسیه پایبند هستند اما بدون خرید نفت از روسیه نمی‌توانند نیازهای بازارهای انرژی جهان را تأمین کنند.

وی تأکید می‌کند که وقتی بسیاری کشورهای اروپایی خودشان تحریم‌ها علیه روسیه را نقض می‌کنند، تأکید بر پایبندی کامل به این تحریم‌ها بدون در نظر گرفتن نیازهای بازار انرژی چندان واقع‌بینانه نیست.