ترور «سید ابوعلی» در ضاحیه: آزمون نهایی حاکمیت لبنان در انتخاب میان تسلیم بی‌قید و شرط یا احیای مقاومت

به گزارش کلینی نیوز، جنایت وحشیانه اسرائیل در ترور «سید ابوعلی» و شماری از یاران مجاهد و شهروندان بی‌دفاع لبنانی، نه تنها شعله‌های جنگ تمام‌عیار رژیم در لبنان را شعله‌ورتر ساخت، بلکه عبور از یک خط قرمز دیگر بود و دامنه‌ی نقض‌های پس از آتش‌بس ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴ (که با سازوکار قطعنامه ۱۷۰۱ اجرا شد) را تشدید کرد.

به گزارش العهد، رژیم صهیونیستی با ترور «سید ابوعلی»، که هدف قرار دادن خاک، حاکمیت و نهادهای سیاسی لبنان را مباح می‌داند و از حمایت تمام‌قد نظامی، اطلاعاتی و رسانه‌ای و همچنین چتر حمایتی بی‌قید و شرط آمریکا برخوردار است، یک پیام آتشین و مستقیم را با زبان بمباران به سوی حاکمیت و دولت لبنان ارسال کرد: «تمامی طرح‌های سیاسی، مذاکرات و مصالحه‌ها از پیش باطل‌اند و تنها راه توقف تجاوز، تسلیم کامل و بی‌قید و شرط در برابر اسرائیل است.»

آزمون دولت لبنان: تبعیت از دیکته‌های آمریکا یا حاکمیت ملی؟

بنیامین نتانیاهو با هدف قرار دادن فرمانده نظامی مقاومت اسلامی در قلب تپنده‌ی ضاحیه جنوبی، سقف رویارویی را به اوج رساند.

در این شرایط، آزمون اصلی متوجه دولت لبنان است؛ دولتی که در تصمیم‌گیری‌های خود—به ویژه در قبال آنچه «انحصار سلاح» نامیده می‌شود و راه‌حل‌های دیپلماتیک—از دیکته‌های آمریکا پیروی می‌کند.

حال این پرسش مطرح است: این دولت از امروز چه خواهد کرد؟ آیا همچنان بر گزینه التماس به کاخ سفید اصرار خواهد ورزید، در حالی که جنایات رژیم صهیونیستی جز با نظارت مستقیم واشنگتن صورت نمی‌پذیرد؟

خطر خیانت داخلی و احیای پروژه ۱۹۸۲

اینکه برخی نمایندگان رسمی و حزبی لبنان تحت تأثیر تصمیمات خارجی (فرانسه و سپس آمریکا) باشند، موضوع جدیدی نیست. اما آنچه امروز شرم‌آور است، اقدام علنی برخی وزرا و بلندگوهای حزبی شهره به وابستگی تاریخی به رژیم صهیونیستی است.

این جریان، تحت عنوان مذاکرات صلح یا عادی‌سازی، خواهان تسلیم شدن در برابر اسرائیل و خلع سلاح مقاومت هستند؛ تلاشی برای احیای نقشی که اشغالگران در سال ۱۹۸۲ در پی آن بودند (با نشاندن بشیر جمیل و امین جمیل بر مسند ریاست جمهوری) و اکنون فرصت را برای تکرار این گام با چهره‌هایی چون سمیر جعجع، رهبر فالانژهای سابق، فراهم می‌بینند.

فراخوان مقاومت: اتحاد در برابر حذف لبنان از نقشه

پروژه گسترده‌ای که از سال ۲۰۱۹ با «انقلاب تغییر» کلید خورد (از ترویج دولت ناکام، محاصره فراگیر اقتصادی، فروپاشی بانکی تا جنگ جنایتکارانه‌ی نتانیاهو) هدف نهایی‌اش حذف لبنان از نقشه جغرافیایی و سیاسی است.

اگرچه مقاومت اسلامی طی یک سال گذشته برای حفظ انسجام داخلی به آتش‌بس پایبند ماند، اما این رژیم و بلندگوهای داخلی‌اش با ادعای نابودی ظرفیت‌های مقاومت، فشار برای خلع سلاح را ادامه دادند.

حقیقت این است که مقاومتی که اهداف نتانیاهو را در طول ۶۶ روز جنگ شکست داد، همچنان توانایی و قدرت عمل دارد و با صبر استراتژیک و تکیه بر حکمت رهبری و پایداری مردم، در انتظار اتخاذ تصمیم مناسب در زمان مناسب است.

فشار سیاسی و نظامی واشنگتن و تل‌آویو بر لبنان ادامه خواهد یافت تا به تسلیم کامل و بدون قید و شرط این کشور منجر شود. این وضعیت، حاکمیت و دولت لبنان را در برابر یک آزمون بزرگ قرار می‌دهد: یا ایستادن در کنار ملت، مقاومت و ارتش ملی و تصمیم رویارویی و احیای حاکمیت، یا ورود به تونل بی‌ثباتی امنیتی و سیاسی که آرزوی برخی احزاب دست‌راستیِ تفرقه‌افکن است.