تجمع اعتراضی رانندگان کامیون؛ دلال‌ها قیمت اسقاط را ۳ برابر کرده‌اند

به گزارش کلینی نیوز به نقل از انصاف نیوز،  چندی پیش ایده واردات کشنده‌های دست دوم اروپایی به کشور، با مصوبه هیات وزیران به مرحله اجرا درآمد و چند هزار کشنده کارکرده از برندهای ولوو، رنو و داف توسط شرکت‌های منتخب وارد کشور شد. برخی کامیون‌داران هم با واریز مبالغی، این کشنده‌ها را پیش‌خرید کردند. مقرر شد کشنده‌های خارجی مشروط به اسقاط یک کامیون فرسوده پلاک شوند. قیمت کامیون اسقاطی هم ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان اعلام شد اما در اتفاقی جالب، ظرف ۶ ماه کامیون‌های اسقاطی از سطح کشور جمع و قیمت آن صعودی شد. به این ترتیب بسیاری از خریداران کشنده‌های خارجی، نتوانستند کامیونی را اسقاط کنند و کسب و کارشان متوقف شد.

دو نفر از رانندگان که در تجمع اعتراضی مقابل سازمان راهداری شرکت داشتند، با حضور در دفتر انصاف نیوز، در گفت‌وگویی (که به صورت زنده از اینستاگرام پخش شد) مشکلات خود را تشریح کردند.

میرزاده، راننده ساکن مشهد، گفت: نوسازی ناوگان حمل و نقل بار وظیفه راننده‌ها نیست و به حمایت و کمک دولت نیاز دارد. این حمایت سابقه هم داشته و برای مثال دولت وامی را در اختیار رانندگان تاکسی قرار می‌دهد که ماشین‌های فرسوده خود را نوسازی کنند.

این راننده کامیون با اشاره به واردات کشنده‌های خارجی توسط شرکت‌های رسمی، ادامه داد: ما با هزینه شخصی و بدون هیچ کمکی اقدام به خرید این کشنده‌ها کردیم و الان توان خرید کامیون اسقاطی به قیمت ۱ میلیارد و ۱۰۰ میلیون تومان را نداریم.

او ضمن تشریح فعالیت گسترده دلال‌ها در بازار کامیون‌های فرسوده گفت: بین ۲ تا ۳ هزار راننده درگیر این مشکل هستند و نمی‌توانند کامیون اسقاط کنند و بنابراین چندین ماه است که بی‌کارند.
میرزاده ادامه داد: دولت به راحتی می‌تواند بفهمد چه کسانی خودروهای اسقاطی را جمع کرده و قیمتش را چند برابر کرده‌اند اما هیچ‌کس پاسخ‌گو نیست و فقط می‌گویند پیگیر حل مشکل هستند.

این راننده معترض در پاسخ به این پرسش که خواسته اصلی تجمع‌کنندگان مقابل سازمان راهداری چیست پاسخ داد: خواسته اصلی ما این است که مصوبه مجلس اجرا شود یعنی قیمت کامیون اسقاطی به ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان بازگردد، کشنده‌های ما پلاک شوند و یک فرصت یک‌ساله به رانندگان بدهند که بتوانند از درآمد خود، مبالغی را که باید بپردازند، مستهلک کنند.

او گفت: من از مسئولان و هرکسی که صدای ما را می‌شنود خواهش می‌کنم به دادمان برسند چون شرمنده خانواده‌هایمان شده‌ایم و دیگر روی برگشت به شهر و دیارمان را نداریم.