بحران فزاینده سلامت روان، اسرائیل را در بحبوحه جنگ غزه درگیر کرده است

به گزارش کلینی نیوز، این آمار نگران‌کننده، ابعاد گسترده آسیب‌های روانی جنگ بر جامعه اسرائیل را نشان می‌دهد که از کهنه‌سربازان جنگی گرفته تا عموم مردم را در بر می‌گیرد.

به گزارش الجزیره، گزارش‌های اخیر رسانه‌های اسرائیلی و بین‌المللی، از بحران فزاینده سلامت روان، اسرائیل را در بحبوحه جنگ غزه که به سرعت در حال گسترش است، پرده برمی‌دارند.

بر اساس یک گزارش داخلی نگران‌کننده که توسط یدیعوت آحارونوت منتشر شده است، بیش از ۵۰۰,۰۰۰ اسرائیلی از زمان آغاز جنگ، به دنبال کمک‌های روان‌شناختی بوده‌اند. این تقاضای عظیم، نشان‌دهنده حس فراگیر پریشانی و تروما است که بخش قابل توجهی از جمعیت را تحت تأثیر قرار داده است.

تأثیر این بحران به ویژه در ارتش به شدت احساس می‌شود. الجزیره گزارش می‌دهد که سربازان بازگشته از غزه، عمدتاً با افسردگی و مشکلات شدید در سازگاری اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کنند.

تقریباً ۶۶,۰۰۰ سرباز و خانواده‌هایشان از ابتدای جنگ به دنبال درمان و حمایت روانی بوده‌اند. این آمار با نگرانی‌های قبلی مطرح شده توسط روزنامه‌های رژیم صهیونیستی، از جمله جروزالم پست، همخوانی دارد که پیش از این از افزایش موارد خودکشی و علائم استرس پس از سانحه (PTSD) در میان سربازان بازگشته خبر داده بود.

این گزارش‌ها تصویری تاریک از واقعیت‌هایی که پرسنل نظامی رژیم صهیونیستی در غزه با آن روبرو هستند، ارائه می‌دهند.

بسیاری از کسانی که به سختی از مرگ گریخته‌اند، اکنون با ترس و وحشت شدید از احتمال اعزام مجدد به منطقه درگیری دست و پنجه نرم می‌کنند. زخم‌های روانی عمیق و ماندگار هستند.

برای تأکید بیشتر بر وخامت اوضاع، یدیعوت آحارونوت در ماه نوامبر، با استناد به اداره توانبخشی وزارت دفاع رژیم صهیونیستی، گزارش داد که تقریباً ۵,۲۰۰ سرباز، یعنی حدود ۴۳ درصد از کسانی که در مراکز توانبخشی پذیرش شده‌اند، از اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) رنج می‌برند.

پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۳۰، حدود ۱۰۰,۰۰۰ نفر به درمان نیاز خواهند داشت که حداقل نیمی از آن‌ها از PTSD رنج می‌برند.

برآوردهای ارتش رژیم صهیونیستی نیز دامنه بحران فزاینده سلامت روان، اسرائیل را در بحبوحه جنگ غزه را در میان نیروهای خود نشان می‌دهد: تقریباً ۱۵ درصد از نیروهای رزمی این رژیم که از غزه بازگشته‌اند، تحت درمان روانی قرار گرفته‌اند و به دلیل مشکلاتشان قادر به بازگشت به میدان نبرد نبوده‌اند.

این درصد قابل توجه، مستقیماً بر آمادگی نظامی تأثیر می‌گذارد و نیاز مبرم به مداخلات جامع و پایدار در حوزه سلامت روان را برجسته می‌کند.