هشدار سازمان ملل متحد: دارفور سودان در معرض خطر فزاینده نسل کشی است

مشاور ویژه سازمان ملل متحد در پیشگیری از نسل کشی: به علت تمرکز جهانی بر روی جنگ در اوکراین و غزه، درخواست کمک‌ها برای سودان شنیده نمی‌شود.

به گزارش کلینی نیوز، خانم ندریتو به بی‌بی‌سی گفت که نیروهای پشتیبانی سریع که در جنگ داخلی این کشور مشارکت دارند، افراد را بر اساس قومیتشان هدف قرار می‌دهند.

او گفت که افزایش خصومت‌ها در شهر الفاشر، که آخرین منطقه تحت کنترل ارتش سودان است، فصل جدیدی از نگرانی‌ها در جنگ داخلی این کشور باز کرده است.

خانم ندریتو گفت به خاطر اینکه عاملان جنایات پیشین در دارفور پاسخگو نبوده‌اند، اکنون نیز امکان پیگیرد خشونت‌ها و جنایات ممکن نیست.

او همچنین گفت که به علت تمرکز جهانی بر روی جنگ در اوکراین و غزه، درخواست کمک‌ها برای سودان شنیده نمی‌شود.

کمتر از دو هفته پیش نیز سازمان دیده‌بان حقوق بشر گفت که نیروهای شبه‌نظامی پشتیبانی سریع به احتمال زیاد در الجنینه واقع در دارفور غربی دست به نسل‌کشی زده‌اند.

این گروه حقوق بشری به این نتیجه رسیده بود که این نیروها و متحدان عرب آن با هدف قرار دادن عمدی و سیستماتیک مردم غیر عرب ماسالیت، مرتکب جنایات علیه بشریت و جنایات جنگی شده‌اند.

ژنرال محمد حمدان دقلو، رهبر نیروهای شبه‌نظامی پشتیبانی سریع در آن زمان هدف قرار دادن عمدی غیرنظامیان را رد کرده بود.

سودان ۴۹ میلیون نفر جمعیت دارد و واحد پول آن پوند سودان است. بیش از ۹۷ درصد از مردم این کشور مسلمان هستند.^[۱۱] پیش از سال ۲۰۰۵ زبان عربی تنها زبان رسمی سودان بود.^[۱۲] در قانون اساسی سال ۲۰۰۵ عربی و انگلیسی، هر دو، به عنوان زبان‌های رسمی کشور اعلام شدند.^[۱۳]

این کشور سومین کشور بزرگ آفریقا و نیز دومین کشور بزرگ جهان عرب پس از الجزایر است. سودان بزرگ‌ترین کشور آفریقا و بزرگ‌ترین کشور جهان عرب بود تا این‌که در سال ۲۰۱۱ سودان جنوبی در پی برگزاری یک همه‌پرسی از این کشور جدا شد.

نام این کشور از گزاره عربی «بلاد السودان» گرفته شده که به معنی «سرزمین سیاهان» است. کشور سودان در سال ۱۹۵۶ استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد. به استثنای یک دورهٔ ۱۰ ساله بین سال‌های ۱۹۷۲ و ۱۹۸۳ میلادی، کشور سودان از زمان کسب استقلال دستخوش ناآرامی سیاسی و جنگ داخلی بوده‌است.^[۱۴] این کشور با دو جنگ داخلی و جنگ دارفور روبه‌رو بوده و با مسائلی چون پاک‌سازی قومی و برده‌داری درگیر است.

در دارفور چه گذشت؟

دارفور بخشی در غرب سودان است که از سال ۲۰۰۳ در آن درگیری‌هایی آغاز شده‌است. اهالی دارفور اکثراً آفریقایی‌تبار اما پیرو دین اسلام هستند اما از نحوه اختصاص بودجه دولتی ناخرسندند و دولت را متهم کرده‌اند که در این زمینه، بین آنان و اهالی عرب‌تبار منطقه تبعیض قائل می‌شود.

آفریقایی‌تباران دارفور، که گروه‌های مسلحی را برای مقابله با دولت مرکزی تشکیل داده‌اند، گفته‌اند که دولت گروه‌های شبه نظامی عرب تبار ایجاد کرده و آن‌ها را برای سرکوب آفریقایی‌تباران به کار می‌برد

در پایان دهه ۱۹۸۰ یک جنبش برتری جویانه عرب پا گرفت، که گفته می‌شد مورد حمایت معمر قذافی رهبر وقت لیبی بود. هویت سیاسی در دارفور موضوعی پیچیده و سیال است، ولی گروه‌هایی مانند «فور»ها، «زغاوه»ها و «ماسالیت»ها احساس می‌کردند که دولت جانب عرب‌ها را گرفته است.

در آوریل سال ۲۰۰۳، شورشی‌ها به فرودگاه الفاشر، پایتخت دارفور شمالی، حمله کردند. آغاز جنگ را معمولاً سال ۲۰۰۳ می‌دانند، با این حال جنبش‌های شورشی پیش از آن شکل گرفته بودند.

این حمله غافلگیرانه از مسیر صحرا – تاکتیکی که بعدها به شاخصه اصلی درگیری در دارفور بدل شد – بسیار موفقیت آمیز بود. شورشی‌ها هفت هواپیما را نابود کرده و فرمانده نیروی هوایی را دستگیر کردند.

پاسخ دولت سودان، متکی بر حمله هوایی و کمک از شبه نظامیان عرب به نام «جنجوید»ها بود که رهبر وقت آنها از امروز در لاهه محاکمه می شود.

آنها دهکده‌های فورها، زغاوه‌ها و ماسالیت‌ها را بمباران کردند و سوزاندند، غیرنظامیان را کشتند و به زنان تجاوز کردند.

طبق تخمین سازمان ملل در سال ۲۰۰۸، در سودان ۳۰۰ هزار نفر در نتیجه جنگ مرده‌اند، ولی دولت سودان این آمار را نمی‌پذیرد.

عمر حسن البشیر، رئیس جمهور وقت سودان، توسط دادگاه بین‌المللی کیفری و به اتهام نسل‌کشی، جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت در دارفور، تحت تعقیب قرار دارد.

او متهم شده است که بر اقدام برای پاکسازی بخشی از جامعه فورها، زغاوه‌ها و ماسالیت‌ها نظارت کرده است.

او اولین رئیس دولت بر سر کار بود که توسط دادگاه بین‌المللی کیفری تحت تعقیب قرار گرفت.

عمر البشیر از سال گذشته در یکی از بیمارستان‌های ارتش سودان نگهداری می‌شود.

جنگ داخلی بین نیروهای پشتیبانی سریع و ارتش سودان یک بحران انسانی عظیم در این کشور ایجاد کرده و حداقل ۱۳ هزار نفر کشته و ۹ میلیون نفر آواره شده‌اند.

دو سال پیش کودتا در سودان به دستگیری نخست وزیر و کابینه او و منحل شدن دولت منجر شد.

این کودتا همزمان با بحران اقتصادی عمیق در کشور، تورم بالا و کمبود مواد غذایی، سوخت و دارو روی داد.

از آن زمان، سودان توسط شورایی از ژنرال‌های ارتشی اداره می‌شد و دو مرد در کانون اختلافات این کشور قرار داشتند: ژنرال عبدالفتاح برهان، رئیس نیروهای مسلح سودان و به نوعی رئیس جمهوری کشور از یک سو و معاونش ژنرال محمد حمدان دقول، ٰرئیس نیروهای شبه‌نظامی پشتیبانی سریع.

جنگ داخلی در سودان در ماه آوریل سال گذشته و پس از آن آغاز شد که ژنرال محمد حمدان دقلو نیروهای واکنش سریع را در سراسر کشور مستقر کرد، اقدامی که ارتش کشور آن را تهدید‌آمیز تلقی کرد.

عده‌ای امیدوار بودند مذاکره میان دو طرف به حل مشکل کمک کند اما این اتفاق هرگز روی نداد.

از زمان کودتای اکتبر ۲۰۲۱، سران ارتش از طریق آنچه «شورای حاکمیت» نامیده می‌شود، سودان را اداره می‌کنند. برای انتقال حکومت به غیرنظامیان، طرحی برای ادغام نیروهای شبه‌نظامی در ارتش در دست بود اما اختلاف بین این ارتش و نیروهای شبه‌نظامی به درگیری کشید.

در سال ۲۰۱۵، حدود ۴۰ هزار نفر از اعضای نیروهای پشتیبانی سریع (آراِس‌اِف) به مداخله نظامی تحت رهبری عربستان سعودی در جنگ علیه انقلابیون یمن پیوستند.