نگرانی از شیوع ویروس ام‌پاکس یا آبله میمون در جهان

ام‌پاکس از طریق تماس نزدیک، مثل آمیزش جنسی، تماس پوست با پوست و صحبت و تنفس از فاصله نزدیک با دیگران سرایت می‌کند.

این بیماری باعث علائمی مثل آنفلوآنزا و ضایعات پوستی می‌شود و و می‌تواند مرگبار باشد، به طوری‌ که چهار درصد موارد ابتلا به مرگ منجر می‌شود.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آفریقا اعلام کرده است که از آغاز سال ۲۰۲۴ تا پایان ماه ژوئیه، بیش از ۱۴۵۰۰ مورد ابتلا به ام‌پاکس و بیش از ۴۵۰ مورد مرگ ناشی از این بیماری ثبت شده است. این تعداد نسبت به مدت مشابه در سال ۲۰۲۳، افزایش ۱۶۰ درصدی در ابتلا و ۱۹ درصدی در مرگ‌ها را نشان می‌دهد.

۹۶ درصد از موارد ام‌پاکس در جمهوری دموکراتیک کنگو رخ می‌دهد، اما این بیماری به کشورهای همسایه‌ای مانند بوروندی، کنیا، رواندا و اوگاندا نیز گسترش یافته است، که در آنها معمولاً بومی نیست.

سویه ملایم‌تری از ام‌پاکس به نام «کلاد ۲» که در غرب آفریقا وجود دارد، باعث شیوع جهانی در سال ۲۰۲۲ شد.

این سویه به تقریباً ۱۰۰ کشور، از جمله کشورهای اروپایی و آسیایی که معمولاً با این ویروس مواجه نمی‌شوند، گسترش یافت، اما با واکسیناسیون گروه‌های آسیب‌پذیر تحت کنترل درآمد.

دسترسی به واکسن‌ها و درمان‌های ام‌پاکس در جمهوری دموکراتیک کنگو محدود است و مسئولان بهداشتی از گسترش بیماری نگران هستند.

علائم اولیه شامل تب، سردرد، تورم، کمردرد و درد عضلات است.

پس از کاهش تب، ممکن است التهاب یا بثورات پوستی بروز کند که معمولاً ابتدا بر روی صورت ظاهر شده و سپس به سایر قسمت‌های بدن، به‌ویژه کف دست‌ها و کف پاها، گسترش می‌یابد.

بثورات پوستی که می‌توانند بسیار خارش‌دار یا دردناک باشد، تغییر کرده و مراحل مختلفی را طی می‌کند تا در نهایت به یک زخم خشک تبدیل شود که بعداً می‌افتد. جای این زخم‌ها ممکن است باقی بماند.

عفونت معمولاً خود به خود بهبود می‌یابد و بین ۱۴ تا ۲۱ روز طول می‌کشد.

در موارد شدید، ضایعات می‌توانند تمام بدن را درگیر کنند و به‌ویژه به دهان، چشم‌ها و اندام‌های تناسلی آسیب برسانند.

سازمان جهانی بهداشت به ‌تازگی از تولیدکنندگان دارو خواسته است تا واکسن‌های ام‌پاکس خود را، حتی اگر این واکسن‌ها به‌طور رسمی در کشورهایی که به آن‌ها نیاز دارند، تأیید نشده باشند، برای استفاده اضطراری عرضه کنند.