حمایت از اسرائیل، عامل اصلی انزوای دیپلماتیک آلمان در صحنه جهانی

به گزارش کلینی نیوز، گزارش اخیر روزنامه «برلینر تسایتونگ» به وضوح نشان می‌دهد که چگونه سیاست‌های دولت آلمان در قبال جنگ غزه، به رهبری آنالنا بربوک وزیر خارجه سابق و فردریش مرتس صدراعظم کنونی، به شکست استراتژیک و انزوای دیپلماتیک آلمان در عرصه بین‌المللی منجر شده است.

به گزارش المنار، این نشریه تاکید می‌کند که برلین نه تنها بر جهان عرب، بلکه بر کل کشورهای موسوم به «جنوب جهانی» تأثیرگذاری خود را از دست داده است.

اعتمادی که به آلمان در صحنه بین‌المللی وجود داشت، به دلیل موضع‌گیری‌های قاطع و یک‌جانبه در حمایت از اسرائیل از بین رفته است.

برلینر تسایتونگ، اجلاس صلح شرم‌الشیخ را مصداق بارز این انزوا می‌داند؛ جایی که صدراعظم مرتس «هیچ نقش قابل توجهی» ایفا نکرد، در کنفرانس‌های مطبوعاتی حضور نیافت و صرفاً «نظاره‌گر روند اجلاس از دور» بود.

این عدم مشارکت فعال در یکی از حساس‌ترین تحولات منطقه‌ای، عمق بحران دیپلماتیک آلمان را آشکار می‌کند.

موضع‌گیری‌های جنجالی و بازتاب جهانی

یکی از دلایل اصلی از دست رفتن جایگاه دیپلماسی آلمان، اظهارات آنالنا بربوک در اکتبر ۲۰۲۴ بود. بربوک در آن زمان گفت: «مراکز غیرنظامی اگر از سوی تروریست‌ها مورد استفاده قرار گیرند، احتمالاً حمایتی را که از آن برخوردار هستند از دست خواهند داد. این موضع آلمان است و این از نظر ما یعنی تأمین امنیت اسرائیل.»

این موضع که در سطح بین‌المللی به عنوان توجیه حملات اسرائیل به غیرنظامیان در غزه تفسیر شد، اعتبار اخلاقی آلمان را به شدت زیر سوال برد و دولت کنونی نیز اکنون بهای سنگین آن موضع‌گیری‌ها را می‌پردازد.

آلمان به عنوان دومین صادرکننده بزرگ سلاح به اسرائیل، پس از ایالات متحده، موضع سنتی خود مبنی بر اینکه «امنیت اسرائیل جزء منافع ملی آلمان است» را بارها تکرار کرده است.

با این حال، استفاده از این تسلیحات در جنگ غزه، جنجال‌های داخلی و خارجی زیادی برانگیخته و درخواست‌ها برای بازنگری یا تعلیق موقت این سیاست را به شدت افزایش داده است.

در نهایت، گزارش «برلینر تسایتونگ» یک هشدار جدی سیاسی است: حمایت بی‌قید و شرط از منافع ملی اسرائیل، به بهای از دست رفتن منافع ملی و انزوای دیپلماتیک آلمان در سطوح کلان بین‌المللی تمام شده است.

این وضعیت، لزوم بازتعریف فوری سیاست خارجی برلین و ترمیم روابط با قدرت‌های نوظهور و کشورهای جنوب جهانی را بیش از پیش ضروری می‌سازد.